W 1981 roku 17-letni Anthony Jacques Broussard udusił 14-letnią Marcy Conrad, a następnie wyrzucił jej ciało u podnóża Milpitas w Kalifornii. Morderstwo wstrząsnęło miastem Doliny Krzemowej i wywołało na tyle duży szum w całym kraju, że przykuło uwagę Jimeneza, mieszkańca tych okolic, który studiował filmowość na UCLA. Jak powiedział Jimenez Wice w ustnej historii filmu z 2017 roku:
„W wiadomościach pojawiła się informacja o dzieciaku, który porzucił ciało i zabrał na to przyjaciół. Byłem na zajęciach ze scenariusza na Uniwersytecie Kalifornijskim i napisałem to dla nich. Większość postaci była wzorowana na ludziach, do których chodziłem. w szkole średniej. Pomyślałem, że odnosi się to do nastroju, jaki panowali wówczas młodzi ludzie – poczucia oderwania od spraw i chęci oderwania się od rzeczywistości”.
„Brzeg rzeki” jest ponury, ale gdyby Jimenez próbował w pełni wiernie opowiedzieć tę okropną sagę, skończyłoby się na czymś w rodzaju „Henry: Portret seryjnego mordercy z młodości”. Dwie rzeczy, które film dobrze uchwycił, to fizyczna postawa Broussarda i emocjonalna pustka; według zeznań biegłego psychologa z jego procesu w 1982 r. był on zastraszająco dużym dzieckiem, pozbawionym uczuć do innych ludzi. Obrona próbowała wzbudzić współczucie ławy przysięgłych, powołując na stanowisko psychiatrę dr Samuela G. Bensona Jr., który stwierdził, że rozwój umysłowy Broussarda został zatrzymany przez śmierć jego matki, gdy miał osiem lat. Benson ostatecznie doszedł do wniosku, że Broussard był „przewlekłą schizofrenią paranoidalną z przejściową organiczną chorobą mózgu spowodowaną nadużywaniem narkotyków”.
Biorąc pod uwagę, że w chwili morderstwa był nieletni, Broussard nie mógł zostać skazany na karę śmierci, więc sędzia skazał go na 25 lat dożywocia.
„Brzeg rzeki” może być fikcją, ale Hunter i Jimenez byli zdeterminowani uchwycić konspiracyjną amoralność, która skłoniła przyjaciół Broussarda do ukrywania go. Czy im się udało? To zależy od tego, kogo zapytasz.
