„Igrzyska Śmierci: Ballada o ptakach śpiewających i wężach” nie są pierwszym prequelem w najnowszej historii skupiającym się na złoczyńcy z oryginalnego filmu; Disney dotarł tam pierwszy dzięki „Maleficent” i „Cruelli”. Ale podczas gdy w tych filmach rozwiązano problem złoczyńcy, (odpowiednio) ujawniając, że złoczyńca został po prostu źle zrozumiany, lub przedstawiając jeszcze bardziej nikczemnego złoczyńcę, aby wzbudzić w nim współczucie, Lawrence powiedział, że to, co przyciągnęło go do „Songbirds & Snakes”, to sposób, w jaki Powieść Suzanne Collins rzuciła wyzwanie jakiejkolwiek adaptacji umożliwiającej chodzenie po trudniejszej linie:
„Największą sztuczką w dobrym nakręceniu tego filmu, bo ludzie wiedzą, że to czarny charakter z innych filmów, jest doprowadzenie go na początku do takiego miejsca, w którym możemy zyskać poparcie publiczności. Kibicowanie mu i wczuwanie się w niego , jednocześnie upewniając się, że elementy potrzeby ambicji, trochę chciwości, trochę ciemności genetycznej, która jest w nim od ojca, aby wszystkie te nasiona zostały zasiane. Tak więc w końcu, w jego zejściu w ciemność, odnajdziesz to w pewnym sensie zgodne z prawdą”.
Antagonistą opowieści Coriolanusa Snowa nie jest postać bardziej zła od niego samego, ale przygnębiony, pijany Dean Casca Highbottom (Peter Dinklage), który na pierwotny pomysł Igrzysk Śmierci wpadł w ramach żartu, lecz gardzi ich istnieniem i pragnie je zakończyć. Dla Coriolanusa, który stara się pomóc Lucy Gray Baird (Rachel Zegler) przetrwać igrzyska, ale nie ma moralnych zastrzeżeń do samych Igrzysk Śmierci, Dean Highbottom jest po prostu podłym nauczycielem, który nienawidzi go bez powodu i próbuje niesprawiedliwie sabotować jego karierę.
Tymczasem najbardziej zła postać w filmie — doktor Volumnia Gaul grana przez Violę Davis — ostatecznie pod koniec filmu staje się osobistym mentorem Coriolanusa.
